Գրաբար

Գրաբարյան ընթերցում-փոխադրություն․ օգտվի՛ր կցված բառարանից։ Առաջադրանքը կստուգենք դասարանում։

1. Զամենայն զոր միանգամ կամիջիք՝ թէ արասցեն ձեզ մարդիկ՝ ա՛յնպէս եւ դո՛ւք արարէ՛ք նոցա:

զամենայն- այն ամենը

կամիջիք-ցանկանաք

արասցեն-անեն

արարէ՛ք-արեք:

Աշխարհաբար
Այն ամենը, որ կցանկանաք մարդիկ ձեզ անեն՝  այնպես էլ դուք արեք նրանց։


2. Մի՛ դատիք՝ զի մի՛ դատիցիք:  Զի որով դատաստանաւ դատիք՝ դատելո՛ց էք. եւ որով չափով չափէք՝ չափեսցի՛ ձեզ: Զի՞ տեսանես զշիղ  յական եղբաւր քոյ, եւ ի քում ական զգերանդ ո՛չ նշմարես: Կամ զիա՞րդ ասես ցեղբայր քո. Թող հանի՛ց զշիղդ յականէ քումմէ. եւ ահաւադիկ ի քո՛ւմ ականդ գերա՛ն կայ: Կե՛ղծաւոր՝  հա՛ն նախ զգերանդ յականէ քումմէ, եւ ապա՛ հայեսցես հանել զշիղն յականէ եղբաւր քոյ:

Աշխարհաբար
Մի դատվեք, որպեսզի չդատվեք։ Որովհետև ինչ դատաստանով, որ դատեք նրանով եք դատվելու և ինչ չափով, որ չափեք նրանով պիտի չափվի ձեզ համար։ Այդ ինչպե՞ս է, որ դու տեսնում ես քո եղբոր աչքի շյուղը, բայց չես տեսնում քո աչքի գերանը։ Կամ ինչպե՞ս ես դու քո եղբորն ասում, թող հանեմ քո աչքի շյուղը, երբ որ ահա քո աչքում կա գերան։ Կեղծավոր, նախ առաջինը հանիր քո աչքի գերանը, հետո նոր մտածիր եղբորդ աչքի շյուղի մասին։



Մի՛ դատիք՝-մի դատեք

մի՛ դատիցիք-չդատվեք

դատելո՛ց էք-դատվելու եք

յական-աչքում

զիա՞րդ-ինչպե°ս

թող հանի՛ց-թող հանեմ։

ՅԱՂԱԳՍ ՆՈՐԻՆ¹ ՅՈՀԱՆՆՈՒ                                                                              Երբեմն² սոյն Յոհան անցանէր առ այգեօք ուրումն³. և էր ժամանակն զայգիսն յատելոյ: Աղաղակէր⁴ առ նա այր մի յայգւոյն, և ասէ. ‹‹Օրհնեա՛, տէր եպիսկոպոս, զմեզ և զայգիսս››: Ասէ Յոհան. ‹‹Փուշ և տատասկ բուսցի››: Ասէ այրն. ‹‹Ի մարմինդ քո բուսցի փուշ և տատասկ, փոխանակ զի տարապարտուց անիծանես զմեզ››: Եւ եղեն նշանք յաստուծոյ.զի իբրև չոգաւ⁵ եիսկոպոսն ի վանս իւր, հասին հարուածք ի վերայ նորա, սկսաւ ընդ ամենայն անդամս մարմնոյ նորա որպէս զփուշ հարկանել⁶: Եւ մեծապէս շտապեալ անկեալ ի տանջանս չարաչարս հարուածոց, և ի մեծ տագնապի կայր աւուրս բազումս: Ապա յղեաց կոչեաց առ ինքն զայգորդն, աղաչեաց զնա առնել ի վերայ նորա⁷ աղօթս, զի փրկեսցի նա ի ցաւոցն: Այգորդն ասէր. ‹‹Իսկ ես ո՞վ եմ,զի կարեմ զոք⁸ օրհնել կամ անիծանել. Թող թէ⁹ զայր եպիսկոպոս››: Իսկ նա բնադատէր զնա յայնժամ. Մինչև յառնէր այգորդն կայր յաղօթս և ասէր. ‹‹Տէր աստուած, դու գիտես՝ զի ես այր մեղաւոր եմ և անարժան, ոչ գիտեմ զաղմուկս՝ յորում ըմբռնեցայս¹⁰. Դու փրկեա՛ զիս յայս ի չարէս¹¹, զի ասեն՝ թէ զայր եպիսկոպոս դու անիծեր, և ասեն քո բանիւ եղև: Զի լաւ էր ինձ մահ, քանզի չգիտեմ զայս՝ զոր ինչ զինէն¹² ասեն››: Եւ զայս ասացեալ՝ անդէն բժշկեցաւ եպիսկոպոսն, և սկսաւ յամենայն մարմնոցն փուշն ի բաց թափել.և էր իբրև զփուշ խոտոց. Վաղվաղակի յարուցեալ ողջացաւ յախտէն:   

Աշխարհաբար
Մի անգամ այս Հովհանը անցնում էր ինչ-որ մեկի այգիների կողքով և այգիները Էտելու ժամանակն էր։ Նրան մի մարդ ձայն տվեց այգում և ասաց․ <<Օրհնիր տեր եպիսկոպոս և մեզ և այգիներս>>։ Հովհանը ասաց․<<Փուշն ու տատասկ բուսնի>>։ Ասաց մարդը․ <<Քո մարմնին թող բուսնի փուշ և տատասկը, քանի որ իզուր տեղը անիծում ես մեզ>>։ Եվ աստծո նշան եղավ, քանի որ եպիսկոպոսը գնաց իր վանքը, նրա վրա հարվածներ, և նրա մարմնի բոլոր անդամները փշի նման սկսեցին ծակծկվել։

Լուարուք զի ասացաւ.  ակն ընդ ական, և ատամն ընդ ատաման: Այլ ես ասեմ ձեզ՝

մի՛ կալ հակառակ չարին. այլ եթէ ոք ածիցէ ապտակ յաջ ծնօտ քո՝ դարձո նմա  և միւսն: Եւ որ կամիցի ոք դատել եւ առնուլ զշապիկս քո,  թո՛ղ նմա եւ զբաճկոն քո: Եվ որ տարապարհակ վարիցէ զքեզ մղոն մի, ե՛րթ ընդ նմա և երկուս: Որում խնդրէ ի քէն՝ տո՛ւր, եւ որ կամի փոխ առնել ի քէն՝ մի՛ դարձուցանէր զերեսս:

Աշխարհաբար
Լսեք, քանի որ ասաց. աչքի դիմաց աչք, և ատամի դիմաց ատամ:Մի բան ասեմ ձեզ,չարին հակառակ մի կանգնեք, կամ եթե մի ոք ձեր աջ այտին ապտակ կհասցնի՝մյուս այտը դարձեք դեպի նա:Եվ եթե մեկը կկամենա դատել և  առնել ձեր շապիկը, դրա հետ թող վերցնի ձեր բաճկոնը:Եվ եթե անպատճառ ձեզ մի մղոն կվարի երկրոորդն էլ գնա նրա հետ:Ով կխնդրի քեզնից՝ տուր, և ով կամենում է պարտք անել քեզնից՝ մի՛ երես դարձրու նրանից