Ծնվել է Իգա նահանգի Ուենո քաղաքում սամուրայի ընտանիքում։ Իսկական անունն է Մացուո Մունեֆուսա։ Բասյոյին համարում ենհոկկու բանաստեղծական ժանրի հիմնադիր։ Նա ձեն-բուդդայական փիլիսոփայական ուղղության ներկայացուցիչ է։ Մեծ ազդեցություն է կրել չինական պոեզիայից, հատկապես Լի Բոյի և Դու Ֆուի պոեզիայից։ Նա ձգտում էր հասնել Լաո Ցզիի և Չժուան Ցզիիփիլիսոփայական խորությանը։ Թողել է գրական մեծ ժառանգություն։ Նրա պոեզիան մեծ ազդեցություն է ունեցել հետագա բանաստեղծների ստեղծագործությունների վրա։[1]
Ինձ դուր է գալիս այն որ անյտեղ ամեն ինչ նոր է ծնվում, նոր է, լավէ այն միտքը որ միշտ խոսում լուսնի մասին,Ինձ դուր է գալիս
Ա՜խ, եթե աշնան քամին
Այնքան թափված տերևներ բերեր,
Որպեսզի տաքացներ բուխարին...
* * *
Փոթորկում է աշնան քամին...
Ուր-որ է կսրբի երկնքից
Նոր ծնված լուսնին...
* * *
Աշնանային լուսինը
Կապույտ երկնքում
Սոճի է նկարում տուշով...
* * *
Օ՜ թխկենու տերևներ...
Դուք չվող թռչունների
Թևերն եք այրում...
* * *
Աշնան լուսին...
Ա՜խ, եթե ես վերստին կարենայի ծնվել
Իբրև բլրի գագաթին աճող սոճի...
* * *
Ինչպե՜ս է սուլում աշնան քամին...
Այն ժամանակ միայն կհասկանաք իմ տողերը,
Երբ գիշերեք բաց դաշտում...
* * *
Աշնանն էլ է ցանկանում ապրել այս թիթեռնիկը...
Տե՛ս, խմում է անհագ
Խրիզանթեմի վրա հայտնված ցողը...
* * *
Թառամեցին աշնանը ծաղիկները...
Թափվում ու ցրվում են սերմերը,
Ասես արցունքներ լինեն...
* * *
Ծանրումեծ քայլերն է փոխում կռունկը
Նոր հնձված հասկերի վրայով...
Աշուն է գյուղում...
* * *
Ամայի հեռվում կարմիր-կարմիր արև...
Բայց աշնան քամին
Սառնություն է շնչում անխնա...
* * *
Այլևս երբեք նա թիթեռ չի դառնա...
Զուր դողում է թրթուրը
Աշնան քամուց...
* * *
Տերևները թափվել են արդեն...
Ողջ աշխարհը միագույն է,
Միայն քամին է գվվում...
* * *
Այգում ծառեր են տնկել...
Նրանց ոգեշնչելու համար
Կամացուկ շշնջում է աշնան քամին...
* * *
Սառնաշունչ փոթորկին հագեցնելու համար բույրով
Ուշ աշնանը կրկին
Բացվել են ծաղիկները...
* * *
Ամպը կախվել է արևի վրա...
Շեղակի թռչում են ահա
Չվող հավքերը...
* * *
Ընկերների զրույցը
Հեռու է վանել և ջախջախել է
Աշնան մառախուղը...
* * *
Ինչո՞ւ ես այս աշնանը
Այսպես ուժգին զգացի ծերությունը...
Ամպեր և թռչուններ...
* * *
Տերևն ընկնում է տերևի վրա...
Թափվել է ամեն բան
Եվ անձրևն ապտակում է անձրևին...
* * *
Աշնանային փոթորկի պոռթկում...
Ինչպե՜ս է դողում ու թրթռում
Բաղեղի յուրաքանչյուր տերևը...
Комментариев нет:
Отправить комментарий