Հանելուկներ

**

Քեզ տանում է վեր ու վար՝

Ինչպես հմուտ նավավար,

Թե իր կոճակը սեղմես՝

Քեզ դարձնում է նա ... ավար:

                                     /Վերելակ/

***

Թավ անտառում այն խավար

Աշնան քամուն նա ավար,

Երբ դեռ գետնին չի հասել՝

Լողում է հանց նավավար:

                                /Աշնան տերև/

***

Ճեղքում է մեկեն

թանձր խավարը,

Նոր բացվող օրն է

Նրա ավարը:

                       /Լույս/

***

Հորդ անձրև էր. նա համրացավ,

Շանթ որոտաց. նա թարմացավ,

Սիրամարգի նման փքվեց՝

Իր տեսքից էլ նա զարմացավ:

                                            /Ծիածան/

***

Գոռ երկինք է մխրճվել,

Տեսքով ուզում ես հրճվել,

Սառցասար է իր կրծքին,

Բայց չի ուզում նա թրջվել:

                                     /Մասիս սարը/

***

Հարյուր ատամ բերանին,

Իսկ բերանը՝ գերանին:

                               /Սրոց/

***

Վրան ձորոր, լեռ ու արտ,

Ինքը տեսքով միշտ էլ հարթ:

                                         /Նկար/

***

Նա միշտ գալիս է

Ձմեռ պապու հետ.

Մեր կյանքում բացում

Մի նոր արահետ:

                    /Նոր տարի/

***

Թռչունի նման

սուրում է օդում,

Կամա-ակամա

անվերջ որոտում:

                      /Ինքնաթիռ/

***

Ծփուն արտն է բոլորվել՝

Երբ երաշտն է "խորովել"

Փույթ չէ, նոր կյանք նա կառնի՝

Թե հնչի ժիր հորովել:

                          /Դաշտ/

***

Երբ առուն է բարակում,

Բոցն անտառին ճարակում,

Մրգաբեր եմ դառնում ես

Ձեր մառանի դարակում:

                                 /Աշուն/

***

Բույնը տեսնում ենք ասես մեր ափում,

Սիրում են իրար, բարձր կափկափում,

Սիրո այնպիսի դասեր են տալիս,

Որ գարունն իրենց գալով ենք չափում:

                                                  /Արագիլներ/

***

Իր կյանքն է առնում

նա չոր ցամաքում,

Բայց իր ողջ կյանքը

Ջրում է անցնում:

                       /Նավ/

***

Աշխարհին, գարնան

Ավետիս բերեց,

Թեկուզ ապրեց կարճ՝

Բոլորիգ գերեց:

                   /Ձնծաղիկ/

***

Ես արև եմ՝

այգում թառած,

Բորբ արևի

Ոսկին առած:

             /Արևածաղիկ/

***

Ջինջ երկնքին կարոտում,

Վեր է ելնում, նարոտում,

Կաթիլ, կաթիլ իջնում ցած՝

Երբ երկինքն է որոտում:

                            /Ամպ/

***

Ավետիս եմ, լրաբեր,

Բանագնաց ու բանբեր,

Ինչքան էլինձ ծրարեն՝

Միշտ մնում եմ գրաբեր:

                          /Նամակ/

***

Նա պառկում է ծովափին

Ու չի հուզվում գեթ նվազ,

Ջուրն է տալիս երբ լափին՝

Շունչն է փչում հազիվհազ:

                                        /Ավազ/