Առակների վերլուծություն

Ցանկանալով ամեն ինչ՝ կորցնում ենք

Հունվարի 19

 <<Առականի>> բլոգի առակներից 5-6 առակ կարդա,վերլուծիր, վերլուծությունները դիր բլոգումդ, հղումն ինձուղարկիր։

Ցանկանալով ամեն ինչ՝ կորցնում ենք

Մի ծեր մարդ իր որդու հետ ցանկանում էր  շուկայումվաճառել իրենց ավանակին։ Նրանք ստիպված էինկենդանուն տանել գյուղի կեղտոտ ճանապարհով մինչևքաղաք։ Նրանք արդեն դուրս էին եկել տանից, երբհարևանն ասաց.

-Ինչո՞ւ եք երկուսդ քայլում ոտքով, երբ ունեք ավանակ,ձեզանից մեկը թող նստի, իսկ մյուսը թող ուղեկցի։

-Լավ միտք է,-ասաց ծեր մարդը:

Նա որդուն նստեցրեց ավանակի վրա:

Նրանք գրեթե ճանապարհի կեսն անցել էին, երբճամփեզրին կանգնած երեք կանայք բարկացան տղայիվրա.

-Դու պետք է ամաչես, որ նստած ես ավանակի վրա, իսկհայրդ ոտքով քայլում է, մի՞թե ավանակն այնքան թույլ է,որ չի կարող տանել երկուսիդ էլ։

-Դուք շատ ճիշտ եք,-ասաց ծեր մարդը,-մի կողմ քաշվիր,ես էլ նստեմ, որդիս։

Ավանակը տանում էր ծեր մարդուն և նրա որդուն: Նրանքգրեթե հասել էին քաղաք, երբ մի խումբ գյուղացիներ սկսեցին ծիծաղել նրանց վրա.

-Դուք պետք է տանեք այդ խեղճ կենդանուն, այլ ոչ թե այսկենդանին պետք է ձեզ տանի:

-Ես էլ եմ այդպես կարծում,- դժկամորեն ասաց ծեր մարդըև որդու հետ իջավ։

Գյուղացիների ցուցումներով նրանք կապեցին կենդանունձողից, որպեսզի ճանապարհի մնացած մասըկարողանան տանել: Բայց, քանի որ նրանք կամուրջպիտի անցնեին մինչ հասնեին շուկա, ավանակնարձակեց կապերը ձողից, ընկավ հոսանքի մեջ ևխեղդվեց.

-Մեր ավանակը սատկեց, սա պիտի դաս լինի մեզհամար,-տխուր ասաց ծեր մարդն իր որդուն,-երբ մենքցանկանում ենք ամեն ինչ՝  կորցնում ենք ամեն ինչ:

Պատումը իմ բառեով

Մի ծեր մարդ նրա որդու հետ որոշում է վաճառել իրենց  ավանակը: Նրանք այդ ամենը անելու համար պետք է տանիեն ավանակին շուկա և անցնեին կեղտոտ ճանապարհով դեպի քաղաք տանող: Նրանք ավանակի կողքով քայլում էին և նրանց հարևանն ասաց.

-Դուք ունեք ավանակ, բայց չեք օգտագործում այն:

Հայրը պատասխանեց․
Լավ միտք է ասաց նա, ծերունին որդուն նստեսրեց ավանակի վրա ու ինքը որպես ուղեկից շարունակեցին իրենց ճանապարհը։

Նրանց հանդիպում են աղջիկներ և ասում.

-Դու չես ամաչում մենակդ նստել ես ավանակի վրա, իսկ հայրիկդ ձեզ ուղեկցում է, մի թե այդ ավանակը այնքան թույլ է, որ չի կարող տանել ձեզ երկուսիդ։
Ծերունին համաձյնում է աղջիկների հեր և ասում որդուն․

-Մի կողմ քաշվիր կողքդ նստեմ:

Նրանք գնում եմ գնում հետո տեսնում են, որ բոլոր գյուղացիները իրենց վրա ծիծաղում են, հետո գյուղացիները ասացին․

-Ոչ թե ավանակը ձեզ պետք է տանի այլ դուք իրեն․ 

Հայրն էլի համամիտ է լինում և նրանք իջնում ենավանակից:

Նրանք  կապեցին կենդանուն ձողից, որպեսզիճանապարհի մնացած մասը կարողանան տանել: Բայցնրանք կամուրջ պիտի անցնեին մինչ հասնեին շուկա,ավանակն արձակեց կապերը ձողից, ընկավ հոսանքի մեջև խեղդվեց.

Հայրն ասաց, երբ մենք ցանկանում ենք ամեն բան  կորցնում ենք:

Վերլուծություն

Իմ կարծիքով այս առակը այն մարդկանց մասին է ովքեր կարիք ունեն նորության բայց նորություն ասելիս ամենիչ կորցնում են: Նրանք ավանակը վաճառելու կարիք 

ունեին։ Ես մտածում եմ որ այս առակը այնքան էլ 

հաճելի չեր քանի, որ ,հայրն ու որդին ուզում էին ավանակը վաճառել բայց նրանց մոտ չստացվեց։ Եթե մարդ ուզում է, որ ամեն ինչ լավ լինի նա պետք է ձգտի այդ ամենին, որպեսզի իր մոտ ամեն ինչ ստացվի։